Thursday, May 04, 2006

σκεψεις...σχεδον xαοτικες..

Τι ρολο παιζει το χαος στην ζωη μας; Η θεωρια του χαους λεει μεταξυ αλλων οτι μια μικρη αλλαγη στις αρχικες συνθηκες μπορει να επιφερει μεγαλες και απροβλεπτες αλλαγες σε ενα συστημα...
Η ζωη μας ειναι ενα τετοιο συστημα. Ποσα πραγματα περνανε απαρατηρητα απο μπροστα μας, και επηρεαζουν την ζωη μας χωρις να το καταλαβουμε; Σε ποια θα μπορουσαμε να ειχαμε επεμβει αραγε, και αν μπορουσαμε θα το καναμε δεδομενου οτι τα αποτελεσματα της αλλαγης ειναι μεγαλα και ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ;

Αφορμη γι' αυτες τις σκεψεις σταθηκαν καποια γεγονοτα στην ζωη μου τον τελευταιο χρονο, και τα οποια βλεποντας τα τωρα απο λιγο μακρια αντιλαμβανομαι ποσο ευκολο θα ηταν να μην ειχαν συμβει αν καποιες απο τις αρχικες συνθηκες ηταν διαφορετικες.
Πριν απο περιπου ενα χρονο πηγα φανταρος σε μια κοντινη στην αθηνα πολη. Μετατεθηκα σε ενα νησι στην παραμεθωριο και χωρις να εχω το παραμικρο 'βυζμα' εμαθα οτι η δευτερη και τελευταια μεταθεση μου ειναι ξανα στην πολη κοντα στην αθηνα οπου ειχα παρουσιαστει. Δεν ηξερα τοτε ποσο αυτη η 'αρχικη συνθηκη' θα επαιζε τοσο μεγαλο ρολο στην ζωη μου....

Ενα χρονο πριν απο αυτην την ιστορια ειχα κανει αιτησεις για μεταπτυχιακο στο εξωτερικο. με ειχε δεχτει ενα πανεπιστημιο και ημουν ετοιμος να φυγω αλλα δυστυχως (;) καποιες οικονομικες δυσκολιες με εκαναν να εγκαταλειψω το ονειρο του εξωτερικου και αντι να βρεθω να σπουδαζω αυτο που παντα ηθελα βρεθηκα να υπηρετω (εδω γελανε) την πατριδα. Αλλη μια 'αρχικη συνθηκη' που επηρεασε δραματικα την εξελιξη των πραγματων, παρολο που τοτε εγω ημουν σε καταθλιψη και ουτε που φανταζομουν τι θα επακολουθουσε...

Εχοντας λοιπον κατεβει κοντα στην αθηνα για το τελευταιο μερος της θητειας μου, γνωριζω μια κοπελα, που ομοια της δεν ειχα γνωρισει ποτε. Ηταν ομορφη αλλα και εξυπνη, ηταν σοβαρη αλλα ειχε και απιστευτο χιουμορ, μας αρεσε το ιδιο ειδος μουσικης, και οι ιδιοι τροποι διασκεδασης. Βρικσομασταν σε μια παρεα και ενιωθα οτι με καταλαβαινει πιο πολυ απο ολους σε μια συζητηση, επικοινωνουσαμε στο ιδιο μηκος κυματος,γελαγαμε με τις ιδιες καφριλες, κοντραριζομασταν σε 'εξυπναδες' και φλερταραμε εκ του ασφαλους... Κατι 'ξεχωριστο' παιζοταν εδω αλλα που να το δω να ερχεται...

Λογω του οτι ημουν κοντα στην αθηνα δεν υπηρχε περιπτωση να παρω εξοδο και να μην κατεβω αθηνα με την ελπιδα να την δω. Εκεινη παντα εβρισκε τροπο να βρικομαστε και ετσι συνεχισαμε να 'ανακαλυπτουμε' ο ενας τον αλλον στις εβδομαδες που ακολουθησαν. Συντομα καταλαβαμε οτι ειμασταν 'φτιαγμενοι' για να ειμαστε μαζι...

Η ουσια ειναι οτι την ημερα που απολυθηκα μερικους μηνες μετα, αυτη η κοπελα ηταν πια αναποσπαστο μερος της ζωης μου. Αφου απολυθηκα εκανα ξανα αιτησεις για σπουδες στο εξωτερικο. Αυτη τη φορα ομως εκανα αιτηση και στο πανεπιστημιο που θα πηγαινε η ιδια για σπουδες. Υπηρχε ο κλαδος που ηθελα και το πανεπιστημιο ηταν και καλυτερο απο αυτο που με ειχε δεχτει ενα χρονο πριν. Θα ημουν τοσο τυχερος ωστε να με δεχτει αυτο τωρα;

Πριν απο μερικες εβδομαδες εμαθα οτι με δεχτηκαν. Η χαρα τεραστια. Θα ημαστε μαζι τελικα! εναμιση χρονο πριν στεναχωριομουν που αντι να σπουδασω πηγαινα φανταρος, και σημερα ειμαι στην πιο ευτυχισμενη φαση της ζωης μου, γιατι οσο ημουν φανταρος και με τις συνθηκες που δημιουργηθηκαν απο την μεταθεση μου, γνωρισα τον σημαντικοτερο ανθρωπο της ζωης μου, και σε μερικους μηνες θα ειμαστε μαζι στο εξωτερικο, και οτι ηθελε προκυψει...
Σημερα κοιταζωντας πισω μου φαινεται απιστευτο το ποσο ευκολο θα ηταν να μην ειχαν γινει ολα αυτα... για καθε μια διαφορετικη αρχικη συνθηκη θα υπηρχαν απειρα παρακλαδια αποτελεσματων! Κι ομως εγιναν αυτα που εγιναν και εγω σημερα χαμογελαω καθε φορα που σκεφτομαι την ιστορια μας.

Ισως τελικα δεν πρεπει ουτε να κανουμε πολλα σχεδια αλλα ουτε και να απογοητευομαστε αν τα πραγματα δεν πανε οπως τα υπολογιζαμε.. μπορει το συμπαν να συνωμοτει υπερ μας για κατι ακομα καλυτερο..!

Εμενα μ' αρεσει το χαος...εσας;

2 comments:

paragrafos said...

"Όποιοις ζητάει, του ανοίγουνε
και όποιος ψάχνει, βρίσκει", λέει η παροιμία.

Τελικά τίποτε δεν πάει χαμένο για τον άνθρωπο που δεν μένει αργός, που δεν εναι οκνός, που δεν κλαίει τη μοίρα του, που αρπάζει τη ζωή από το γιακά και της λέει: "άκου να σου πω, θα κάνεις ό,τι θέλω εγώ κι όχι ότι εσύ νομίζεις πως είναι γραμμένο ή μοιραίο, εντάξει;"

ΜΕ αγάπη

Παράγραφος

Lorelei Am Rhein said...

Πολύ όμορφο και αίσιο τέλος, μάλλον αρχή! Καλά να πάνε όλα από δω και πέρα, και να είσαι όσο πιο χαρούμενος μπορείς! Chaotic coincidences are the substance of reality to our eyes!