ούζο, ποικιλία, και μια γλυκιά φιλία...

Πριν λιγο ημουν στο κρεββατι μου προσπαθωντας να κοιμηθω αλλα φευ! ματαια! παλι εδω κατεληξα...Το μυαλο τριγυρναει και οι σκεψεις πετωντας απο το ενα θεμα στο αλλο δεν σ' αφηνουν να κλεισεις ματι...δεν πειραζει, συνηθεια ειναι..

Σημερα θα κανω διαφημιση...με τοση επισκεψιμοτητα που εχω νομιζω οτι το δικαιουμαι :)
Ανακαλυψα λοιπον πριν απο λιγο καιρο (καθυστερημενα δυστυχως!) ενα πολυ ομορφο ουζερι στο κεντρο της αθηνας και εχει γινει το αγαπημενο μου μερος για βραδινη βολτα και χαλαρωση. Δεν παω οσο συχνα θα ηθελα, αλλα οποτε ειναι να παω καπου με μια παρεα πεταω και την ιδεα για το εν λογω μαγαζακι ελπιζωντας να καταληξουμε εκει. Παρ'ολο που ειναι στο κεντρο της πολης δεν εχεις ουτε για ενα λεπτο την αισθηση οτι βρισκεσαι στο κεντρο μια πολης τοσο βρωμερης και τοσο αποκρουστικης οσο η Αθηνα. Κι ομως στον Λοφο του Στρεφη νιωθεις οτι εισαι στην εξοχη, λες κι εχεις παρει το αυτοκινητακι σου και εχεις οδηγησει 3 ωρες μακρια απο την πολη και αραζεις σε γραφικο ουζερι για χαλαρωση. Το ουζερι που αραζεις και χαλαρωνεις σε αυτη την περιπτωση ονομαζεται "Εξωστρεφης" και ειναι ακριβως αυτο που λεει και το ονομα. Ενα γραφικο ουζερι στην αριστερη πλευρα του λοφου οπως ανεβαινεις, καταπρασινο γυρω γυρω -και με καμια αισθηση της ηχορυπανσης και του καυσαεριου που κυριαρχουν απαξ και κατεβεις απο εκει- με κυριαρχη την αισθηση της ζεστασιας και της εξωστρεφειας των θαμωνων αλλα και του πολυ φιλικου προσωπικου. Βλεπεις παρεες φοιτητων αλλα και παρεες μεγαλυτερων σε ηλικια ανθρωπων να συζητανε περι ανεμων και υδατων, και παρατηρεις προβληματισμενα προσωπα και ανησυχα πνευματα να βρισκουν παρηγορια στις δροσερες σταγονες του ουζου συνοδευομενο απο πλουσιες ποικιλιες και αλλες γευστικες απολαυσεις.

Σημερα ειχα παει εκει με την κοπελα μου και δυο φιλες μας...Ειλικρινα δεν υπαρχει τιποτα πιο ομορφο απο τον συνδυασμο ενος τετοιου μερους με την συντροφια μιας πολυ καλης και ευχαριστης παρεας! Παραγγειλαμε τα μεζεδακια μας και τις μπυριτσες μας, αναψαμε και το απαραιτητο τσιγαρο και μιλησαμε για οτι μας κατεβαινε. Το κλιμα μας οδηγουσε απο το ενα θεμα στο αλλο κι εμεις απλα ακολουθουσαμε...Προβληματιστηκαμε με την δυσκολια ανευρεσης μιας καλης εργασιας που να εχει σχεση με το αντικειμενο σπουδων μας, αγχωθηκαμε με τα επερχομενα μεταπτυχιακα μας, μιλησαμε για την ελλαδα, την αμερικη και την αγγλια, την πολιτικη, την δημοσιογραφια, τον γαμο, τα σκυλια, την ευρωπη, τον michael moore, τον κουλογλου, αναπτυξαμε τις αποψεις μας για την απελευθερωση της μαριχουανας, αναρωτηθηκαμε αν τελικα ο ελληνας ειναι κοροιδο ή οχι, γελασαμε πολυ, ηπιαμε λιγο ακομα, ξαναγελασαμε, ταισαμε τον σκυλο του ιδιοκτητη, τα ειπαμε και μ' αυτον (τον ιδιοκτητη!) για μιση ωρα πανω που ετοιμαζομασταν να φυγουμε, και εντελει περασαμε παρα πολυ ομορφα..!

Ευχομαι σε ολους μας να εχουμε παντα καλες παρεες για να ευχαριστιομαστε τις μικρες αυτες στιγμες της ζωης που τελικα ειναι και το αλατοπιπερο της....