"μονος μου εφυγα, και φτανω μονος...¨
Μιλτιαδης Πασχαλιδης
η αισθηση σου ειναι πολυ οικεια...σε θυμαμαι απο παλια...παντα εκει γυρω, να με τριγυρνας, να με κοιτας απο μακρια (αλλα οχι και τοσο μακρια) και να μου χαμογελας...
σε θυμαμαι οταν ημουν μικρος στο σχολειο....φιλους ειχα πολλους αλλα εσυ ησουν η μονη που ησουν παντα διπλα μου, εκει στα δυσκολα, εκει και στα ευκολα, εκει τις νυχτες, εκει και τις μερες....εσυ ησουν παντα η πιο σταθερη αξια της ζωης μου...
σε συνηθισα τοσα χρονια διπλα μου, αναρωτιομουν αν θα σε χασω ποτε, αλλα καταλαβα οτι αυτο δεν γινεται...εσυ ησουν παντα διπλα μου οταν μεγαλωνα, κι οταν μεγαλωσα, ακομα περισσοτερο...εκει σε χρειαστηκα πραγματικα και δεν με απογοητευσες...παντα μου κραταγες το χερι κι ας σου ελεγα "σε βαρεθηκα"...εσυ δεν εκανες μουτρα ουτε κοιτουσες αριστερα και δεξια να αναρωτηθεις σε ποιον το ελεγα...ειχες παντα μια υπερηφανια με την οποια στεκοσουν διπλα μου...κι εγω προσπαθουσα να παρω δυναμη απο αυτην...οταν μεγαλωσα λιγο ακομα και ενιωθα οτι δεν με καταλαβαινει κανεις, εσυ ησουν παντα εκει να με ακους, να με χαιδευεις και να μου μιλας...ποτε δεν με αφησες μονο...ουτε και τωρα...γαμωτο...ουτε και τωρα....φοβαμαι οτι εχω δεθει τοσο πολυ μαζι σου που εχω τασεις αυτοκαταστροφικες μονο και μονο για να ειμαι μαζι σου...δεν θελω ομως να τα χαλασω τα πραγματα τωρα...οχι...τωρα πανε καλα τα πραγματα...σε παρακαλω ασε με στην ησυχια μου...μην μου θυμιζεις ποσο φιλοι ειμασταν παλια...σε μισω!.
σε αγαπω!
γαμημενη μοναξια....
7 comments:
Ξέρεις... μόνο εσύ μπορείς να την καλέσεις ή να την διώξεις.
Δεν έρχεται ποτέ απρόσκλητη.
Οπότε πρόσεχε...
i'll keep that in mind :)...σε ευχαριστω
Η σχέση με τη μοναξιά! Στα σύνορα μιας σχέσης ερωτικής...
Όπως κι η σχέση με τον εαυτό μας. Αυτό δεν είναι η μοναξιά;
Λένε πως για να κάνεις παρέα με άλλους ανθρώπους πρέπει πρώτα να έχεις δοκιμαστεί με τον εαυτό σου.
Τάσεις αυτοκαταστροφικές ή καταστροφικές; Π
άντα θα υπάρχουν οι υποχωρήσεις στις σχέσεις, ακόμη και μ' αυτή την ίδια τη μοναξιά. Μη της δίνεις "αέρα"... Θα καλομάθει!
Γεια χαρά!
Η μοναξιά είναι η πιο ειλικρινής παρέα, κι αλοίμονο σ' αυτόν που δεν μπορεί να μείνει μόνος...
Δεν ξέρω, σε γενικές γραμμές είμαι μονήρης άνθρωπος, αλλά μερικές φορές δεν αντέχεται, σε κάνει να τρελλαίνεσαι.
Πάντως καλύτερα μόνος-η παρά με μια κάκιστη παρέα.
:-)
Tο ανέβασα το ποίημα.
Γράφτηκε στο ταξίδι μου, αλλά στο αφιερώνω.
Dedicated with love!
:-)
@χαμινι
συμφωνω πως για να κανεις παρεα με αλλους πρεπει να εχεις πρωτα δοκιμαστει με τον εαυτο σου..εινα μια διαδικασια αυτογνωσιας που ειναι χρησιμη για να ξερεις ποιος εισαι και που βαδιζεις...ειδικα σημερα που ολα ειναι τοσο ρευστα, νομιζω οτι πραγματικα η ακεραιοτητα ενος ανθρωπου περναει και μεσα απο την 'μοναξια' του...
@ραφαλλεα
δεν νομιζω οτι ειναι η πιο επικυνδινη συντροφος...πολλοι ανθρωποι μπορει να αποδειχτουν πολυ περισσοτερο επικινδυνη παρεα....αν ηταν αναποδα μπορει και να μην υπηρχε η μοναξια...σκεψου το!
@lorelay (μου επιτρεπεις να σε λεω ετσι στο εξης)...
θα συμφωνησω οτι μπορει να ειναι πολυ πιο ειλικρινης απο αλλα ανθρωποειδη,(χεχε) αλλα δεν ειμαι σιγουρος αν ειναι και απολυτα ειλικρινης. Αν ηταν ετσι θα ημασταν πολυ καλυτεροι ανθρωποι...Ποσο ειλικρινης 'εξωτερικος παρατηρητης' μπορει να γινει κανεις για τον εαυτο του αραγε?
Σε ευχαριστω για το ποιημα...θα σχολιασω στον χωρο σου..
Λέω...λέω...
:-)
Φυσικά και σού επιτρέπω να με λες Loreley, αφού σού αρέσει τόσο.
Καλό απόγευμα.
:-)))
Post a Comment