"να ειμαστε ρεαλιστες, να ζηταμε το αδυνατο"...

Τη νυχτα της 14ης Ιουνιου (ή μηπως Μαϊου;) ενα επιβατηγο πλοιο ταξιδευει προς το Μπουενος Αιρες. Στην σταση στο Ροσαριο της Αργεντινης ομως ενα ζευγαρι δεν θα συνεχισει το ταξιδι. Σε καποιο νοσοκομειο στις οχθες του ποταμου Παρανα γεννιεται ενας μικρο αγορι. Η Σελια δε λα Σερνα δε Γκεβαρα και ο Ερνεστο Γκεβαρα Λιντς κρατανε στην αγκαλια τους τον πρωτοτοκο γιο τους. Τον Ερνεστο Γκεβαρα δε λα Σερνα.

Η συγχυση γυρω απο την πραγματικη ημερομηνια γεννησεως προκυπτει απο το γεγονος οτι η Σελια εκμηστηρευτηκε πολλα χρονια αργοτερα σε μια φιλη της οτι ο γιος της ειχε γεννηθει στις 14 Μαϊου αλλα επειδη ηταν ηδη τριων μηνων εγκυος οταν παντρευτηκε, χρειαστηκε να πει ενα μικρο ψεμα για την γεννηση του γιου της για να μην αποκαλυφθει το σκανδαλο.

Ο Ερνεστο αναγκαζεται απο πολυ μικρος να σκληραγωγησει τον εαυτο του καθως οταν ηταν μολις 2 ετων, σε μια βολτα για μπανιο με την μητερα του θα προσβληθει απο πνευμονια η οποια θα του “κληροδοτησει” ενα χρονιο ασθμα που θα τον συντροφευει μεχρι το τελος της ζωης του. Η οικογενεια ζει τα πρωτα χρονια στην επαρχια Μισιονες μεχρι και το 1945 οποτε και μετακομιζει στο Μπουενος Αιρες. Εκει ο 17 χρονος τοτε Ερνεστο μπαινει στην Ιατρικη Σχολη και αρχιζει να εργαζεται για να καλυπτει τα εξοδα του. Το 1951 και λιγο πριν ακομα αποφοιτησει απο την Ιατρικη, οργανωνει μαζι με τον αδελφικο φιλο του Αλμπερτο Γραναδο ενα ταξιδι σε ολη την Λατινικη Αμερικη με σκοπο να ανακαλυψουν την πλουσια ηπειρο τους. Τους συντροφευει η αγαπημενη μηχανη του Αλμπερτο, Ποδεροσα ΙΙ, η οποια θα αφησει την “τελευταια της πνοη” σε αυτο το μεγαλο ταξιδι των δυο φιλων. Ενα ταξιδι που θα επηρεασει τον Ερνεστο περισσοτερο απ' οσο κι ο ιδιος φανταζοταν, τοσο ωστε μετα την επιστροφη του θα γραψει στο ημερολογιο του: “ ...δεν ειμαι πια εγω. Τουτη η ασκοπη περιπλανηση στην “Μεγαλη Αμερικη μας” με αλλαξε περισσοτερο απ 'οσο πιστευα...”.

Μια απο τις πιο ομορφες στιγμες αυτου του ταξιδιου ειναι η σταση στο λεπροκομειο του Σαν Παμπλο. Εκει οι δυο φιλοι θα ερθουν σε επαφη με τους λεπρους σε βαθμο που κανεις δεν ειχε διανοηθει μεχρι τοτε. Θα παιξουν μαζι τους, θα φανε μαζι τους, θα κοιμηθουν μαζι τους, και φυσικα χωρις να φορανε τα γαντια και τις μαςσκες προστασιας που φορουσαν ολοι οι υπολοιποι γιατροι του λεπροκομειου. Την ημερα του αποχαιρετισμου, οι φιλοι τους θα τους φτιαξουν μια σχεδία ονοματι “Μαμπο-Τανγκο” που θα τους οδηγησει μεσα απο τον Αμαζονιο στην Κολομβια και την Βενεζουελα.

Τον Αυγουστο του 1952 επιστρεφει στο Μπουενος Αιρες για να τελειωσει τις σπουδες του, κατι το οποιο γινεται τελικα στις 12 Ιουνιου 1953 οποτε και παιρνει το πτυχιο του. Αμεσως ο Ερνεστο ξεκιναει ενα καινουριο ταξιδι, μονος του αυτη τη φορα, ενα ταξιδι που θα τον κρατησει μακρια απο τα αγαπημενα του προσωπα για παρα πολλα χρονια καθως θα σημανει την αρχη μιας ζωης ενος “τυχοδιωκτη...απο εκεινους που προβαλλουν τα στηθη τους για να αποδειξουν τις αληθειες τους.” οπως θα γραψει καποτε στους γονεις του...

Την ιδια περιπου περιοδο, ενας αγνωστος στον Ερνεστο νεαρος δικηγορος απο την Κουβα ονοματι Φιντελ Καστρο, ηγειται επιθεσης στο στρατοπεδο Μονκαδα της Κουβας, με σκοπο την ανατροπη του δικτατορα Μπατιστα που εχει καταλαβει την εξουσια με πραξικοπημα το 1952. Η επιθεση αποτυγχανει και οι περισσοτεροι συντροφοι του Φιντελ δολοφονουνται. Ο ιδιος μαζι με τους εναπομειμαντες μαχητες του συλλαμβανεται και φυλακιζεται.

Εν τω μεταξυ ο Ερνεστο φευγει αρχικα για την Βολιβια, και συνεχιζει προς το Περου, το Εκουαδορ και την Κοστα Ρικα. Φτανει στην Γουατεμαλα και βλεπει απο κοντα την ανατροπη του δημοκρατικα εκλεγμενου Γιακομπο Αρμπενς απο δυναμεις που εχουν την υποστηριξη των ΗΠΑ. Τα γεγονοντα αυτα τον οδηγουν σε ακομα πιο ριζοσπαστικες πολιτικες αποψεις ,οι οποιες ειχαν αρχισει να διαμορφωνονται κατα την διαρκεια του πρωτου ταξιδιου του οταν και βιωσε την φτωχεια και την αδικια που κατετρωγε τους λαους της Λατινικης Αμερικης. Στην Γουατεμαλα γνωριζει τον Αντονιο Λοπες, εναν εξοριστο κουβανο επαναστατη που ειχε παρει μερος στην επιθεση της Μονκαδα. Μετα τις δολοφονιες των μισθοφορων κατα τον οπαδων του Αρμπενς ο Ερνεστο καταφευγει στην πρεσβεια της Αργεντινης και ζητα ασυλο. Στο μεταξυ ο Φιντελ και οι συντροφοι του αποφυλακιζονται χαρη σε μια μαζικη δημοσια εκστρατεια αποφυλακισης τους. Ο Ερνεστο ταξιδευει στο Μεξικο και βρισκει δουλεια ως γιατρος σε καποιο νοσοκομειο της πολης. Λιγο αργοτερα, μεσω του Αντονιο Λοπες, θα συναντησει για πρωτη φορα τον Φιντελ Καστρο.

“Ενα πολιτικο γεγονος ειναι οτι γνωρισα τον Φιντελ Καστρο, τον Κουβανο επαναστατη, ενας λεβεντης, εξυπνος, πολυ σιγουρος για τον εαυτο του και με εξαιρετικη τολμη...νομιζω πως η συμπαθεια ειναι αμοιβαια μεταξυ μας” θα γραψει ο Τσε στο ημερολογιο του.

Ο Φιντελ εκεινη την περιοδο οργανωνει εκ νεου εναν ανταρτοπολεμο για την απελευθερωση της Κουβας και ο Ερνεστο που ενθουσιαζεται με την ιδεα, δεχεται να προσχωρησει στην ομαδα ως ο γιατρος τους. Οι κουβανοι του δινουν το παρατσουκλι “Τσε”, μια αργεντινικη εκφραση χαιρετισμου. Ο Ερνεστο γραφει αργοτερα στον πατερα του: “Ενας νεαρος κουβανος με προσκαλεσε να προσχωρησω στο κινημα του, που αφορα την ενοπλη απελευθερωση της πατριδας του. Εγω, φυσικα δεχθηκα.”.

Εδω φαινεται ποσο διαφορετικος ηταν ο Ερνεστο Τσε Γκεβαρα σαν ανθρωπος. Ειναι ενας Αργεντινος που πολεμαει για τους Κουβανους χωρις καν να τον ενδιαφερει το οτι μπορει να πεθανει για καποιον λαο αλλον απο τον δικο του. Προφανως δεν θεωρει κανεναν λαο περισσοτερο δικο του απο εναν λαο σε καταπιεση. Το γραμμα στον πατερα του δηλωνει ακριβως αυτο : το ποσο φυσικο ειναι να πεθανεις για καποιον αλλον λαο, απο την στιγμη που ο σκοπος ειναι η απελευθερωση του.

Η συντροφος του Ερνεστο, Ιλντα Γκαδεα του ανακοινωνει οτι ειναι εγκυος και το ζευγαρι θα παντρευτει στις 18 Αυγουστου 1955. Στις 15 Φεβρουαριου 1956 γεννιεται η κορη τους, Χιλντιτα Γκεβαρα Γκαδεα. Σε ενα γραμμα σε μια φιλη του, ο Τσε εκμηστηρευεται αργοτερα οτι “αν και η γεννηση της Χιλντιτα απαλυνε καπως μια καταστροφικη γαμικη σχεση, η ιδια του η ανικανοτητα να ζησει μαζι με την μητερα της ειναι ανωτερη απο την αγαπη με την οποια βλεπει την κορη του”.

Στις 25 Νοεμβριου 1956, ογδοντα δυο μαχητες, αποπλεουν απο το μεξικανικο λιμανι με κατευθυνση την Κουβα, με μια μικρη θαλαμηγο ονοματι Γκρανμα. Μετα απο εφτα μερες ταξιδιου, το Γκρανμα φτανει στην παραλια Λας Κολοραδας της Κουβας. Ο Μπατιστα αιφνιδιαζει τους ανταρτες και ο κυβερνητικος στρατος καταφερνει να δολοφονησει και να συλλαβει τους περισσοτερους μαχητες. Ο Ερνεστο τραυματιζεται αλλα δεν συλλαμβανεται και διασκορπιζεται με τους συντροφους του μεσα στην ζουγκλα. Στις 20 Δεκεμβρη ο Ερνεστο συναντιεται και παλι με τον Φιντελ και ανασυγκροτουν τον ανταρτικο στρατο. Τωρα εχουν απομεινει μολις 24 μαχητες. Εκτοτε οργανωνονται και δικτυωνονται αναμεσα στους χωρικους οι οποιοι τους βοηθανε με ειδη πρωτης αναγκης και την αναγκαια στηριξη για την συνεχιση του ανταρτοπολεμου. Στις 17 Ιανουαριου 1956 κατεφερνουν τον πρωτο τους θριαμβο κατα του στρατου του Μπατιστα καταλαμβανοντας το στρατοπεδο Λα Πλατα. Συντομα ερχεται η στιγμη που ο Ερνεστο θα αποφασισει αν ειναι περισσοτερο γιατρος παρα πολεμιστης. Κατα την διαρκεια μια μαχης και ενω ο κυβερνητικος στρατος εχει στριμωξει τους ανταρτες οι οποιοι οπισθοχωρουν, ο Τσε καλειται να αποφασισει τι θα παρει και τι θα αφησει μεσα στην βιασυνη του:τα φαρμακα και το ιατρειο πρωτων βοηθειων ή τα οπλα και πυρομαχικα που κουβαλαει; Σε μια στιγμη καθοριστικη για τον ιδιο, ο Τσε επιλεγει να αφησει τα φαρμακα και να παρει τα οπλα...

Οι μαχες συνεχιζονται ασταματητα και οι επαναστατες κερδιζουν συνεχως εδαφος με απανωτες νικες κατα του κυβερνητικου στρατου και στις 21 Ιουλιου ο Τσε εχωντας επιδειξει εξαιρετικες στρατιωτικες ικανοτητες προαγεται απο τον Φιντελ σε κομανταντε. Το 1958 ο Τσε δημιουργει το Ραδιο Ρεμπελδε το οποιο εκπεμπει απο τη Σιερα Μαεστρα και καθως οι επαναστατες εδραιωνονται, ιδρυουν δικες τους φαμπρικες και εγκαταστασεις. Στις 24 Μαϊου του ιδιου ετους ο Μπατιστα εξαπολυει γενικη στρατιωτικη επιθεση στον ανταρτικο στρατο στη Σιερα Μαεστρα ομως τον Ιουλιο η γενειαφοροι επαναστατες κατεφερνουν αποφασιστικο πληγμα στον στρατο στην μαχη του Ελ Χιγουε, που σηματοδοτει και την αντεπιθεση τους. Ο Γκεβαρα και ο Σιενφουεγος ηγουνται ο καθενας απο μια φαλλαγγα με σκοπο να φτασουν στην κεντρικη και δυτικη Κουβα αντιστοιχως.Οι φαλλαγγες τους καταλαμβανουν σημαντικο αριθμο χωριων στο Λας Βιγιας και καταφερνουν να χωρισουν το νησι στα δυο. Στα τελη του 1958 ο Τσε καταλμβανει τη Σαντα Κλαρα. Με τον ερχομο του νεου ετους, στις 1 Ιανουαριου 1959 ο Μπατιστα εγκαταλειπει την Κουβα μην μπορωντας πλεον να αντισταθει στον επαναστατικο στρατο. Την επομένη η χωρα παραλυει μετα απο καλεσμα του Φιντελ στον λαο της Κουβας για γενικη απεργια. Ο Γκεβαρα μπαινει στην Αβανα και καταλαμβανει το φρουριο Λα Καμπανια. Στις 8 Ιανουαριου ο Φιντελ φτανει στην Αβανα με εκατονταδες χιλιαδες λαου να τον υποδεχονται στους δρομους. Η Κουβα εχει πλεον ελευθερωθει. Οι φιλοδοξοι επαναστατες που 2 χρονια πριν ξεκινουσαν απο το Μεξικο με ονειρο την απελευθερωση του Κουβανικου λαου καταφερνουν το φαινομενικα ακατορθωτο. Ο Φιντελ ορκιζεται πρωθυπουργος και απο εκει και περα ξεκινα μια αλλη φαση στην ζωη του Ερνεστο. Συντομα παιρνει την Κουβανικη υπηκοοτητα σε ενδειξη αναγνωρισης για την συμβολη του στον απελευθερωτικο αγωνα. Τωρα ομως αρχιζει ενας αλλος αγωνας για τον Τσε. Χαρακτηριστικο του ανησυχου πνευματος και της απολυτης πειθαρχιας τους στον σκοπο του η εξης εξιστορηση του αγωνιστη Μουστελιερ : “Ζητησα απο τον Τσε να μου επιτρεψει να παω στο Οριεντε να δω την οικογενεια μου. Εκεινος μου απαντησε μ' ενα ξερο Οχι. “Μα. Τσε, η επανασταση κερδηθηκε” επεμεινα. “Οχι, ο πολεμος κερδηθηκε. Η επανασταση τωρα αρχιζει.”

Αργοτερα ο Τσε θα πει “ Αυτη η επανασταση ειναι το πρωτο αυθεντικο δημιουργημα του αυτοσχεδιασμου...το τελειοτερα οργανωμενο χαος του συμπαντος”, και θα προσθεσει, ”Η επανασταση μας κατεστρεψε τις θεωριες του σαλονιου. Πρεπει να γινουν αγροτικες επαναστασεις, αγωνες στην υπαιθρο, στα βουνα και απο εκει να μεταφερθει η επανασταση στις πολεις”.

Στις 2 Ιουνιου 1959 Ο Τσε Γκεβαρα παντρευται για δευτερη φορα, αυτη τη φορα με την Αλειντα Μαρτς η οποια ηταν ενας σημαντικος συνδεσμος των ανταρτων με τις πολεις κατα την διαρκεια της επαναστασης. Μαζι της θα κανει αλλα 4 παιδια, την Αλεϊδιτα, τον Καμιλο, την Σελια και τον Ερνεστο.

Τον Οκτωβρη ο Ερνεστο οριζεται επικεφαλης του Τμηματος Βιομηχανιας του Εθνικου Ιδρυματος Αγροτικης Μεταρρυθμισης ενω μερικους μηνες αργοτερα αναλαμβανει προεδρος της Εθνικης Τραπεζας. Την ιδια περιοδο το αεροπλανο στο οποιο επεβαινε ο Καμιλο Σιενφουεγος πεφτει και ο γνωστος για την συμβολη του στην μαχη ανταρτης σκοτωνεται.

Ο Γκεβαρα εκτιμουσε πολυ τον Καμιλο ο οποιος ηταν ενας εξαιρετικος συντροφος σε ολες τις μαχες που εδωσαν μαζι κατα την διαρκεια του ανταρτικου.Χαρακτηριστικο ειναι οτι ο πρωτος γιος του Ερνεστο θα παρει το ονομα του Σιενφουεγος. Μετα τον θανατο του φιλου του, ο Τσε στο κειμενο του Ανταρτοπολεμος (εκδοσεις Αποψη) θα γραψει μια αφιερωση στον Καμιλο, ως φορο τιμης σε εναν απο τους σημαντικοτερους συντροφους στο πεδιο της μαχης, οπου αναφερει μεταξυ αλλων “Ηταν ενας απολυτος επαναστατης, ενας ανθρωπος του λαου...αυτος που εβαλε την ανεξιτηλη σφραγιδα του στην Κουβανικη Επανασταση...”.

Εκτοτε ο Τσε αναλαμβανει τα νεα του καθηκοντα εξαντλωντας καθε αποθεμα φυσικης δυναμης δουλευωντας εως και δεκαεξι ωρες στην τραπεζα, ενω τα Σαββατοκυριακα αντι να ξεκουραζεται επωφελουνταν για να κοψει ζαχαροκαλαμα. Ο Τσε ηταν απο τους πρωτους εθελοντες την νεας κυβερνησης σε ολα τα πεδια και εδωσε τρομερη ωθηση σε αυτην την πρωτοβουλια συμμετεχοντας ο ιδιος σε οποιαδηποτε εθελοντικη εργασια μπορουσε. Φωτογραφιες τον δειχνουν να υφαινει τον αργαλειο, να φορτωνει στο λιμανι, να κοβει ζαχαροκαλαμα. Τον οδηγουν οι φιλοσοφικες του αποψεις για την εργασια συμφωνα με τις οποιες “ ο ατομικισμος πρεπει να εξαφανιστει.Η εθελοντικη εργασια ειναι το οχημα για τη συνδεση και την κατανοηση αναμεσα στους διοικητικους υπαλληλους και τους χειρωνακτες.”. Ο Τσε δουλευει, διαβαζει, μιλαει στις νεολαιες, συναντιεται με σημαντικες προσωπικοτητες οπως ο Σαρτρ και παραλληλα κανει ταξιδια σε ολο τον κοσμο για την συναψη εμπορικων συμφωνιων. Μεταξυ των χωρων που επισκεπτεται ξεχωριζουν η Σοβιετικη Ενωση, η Βορεια Κορεα, η Κινα και η Τσεχοσλοβακια με τις οποιες υπογραφει σημαντικες συμφωνιες για την νεοσυστατη κυβερνηση.Το 1963 ο Τσε ταξιδευει στην Αλγερια που μολις εχει κερδισει την ανεξαρτησια της απο την Γαλλια με την επαναστατικη κυβερνηση του Αχμετ Μπεν Μπελα Το 1964 εκφωνει εναν λογο στη Γενικη Συνελευση του ΟΗΕ στην Νεα Υορκη πριν αναχωρησει για μια μεγαλη περιοδεια στην Αφρικη οπου επισκεπτεται το Μαλι, το Κονγκο, τη Γουινεα, την Τανζανια και πολλες αλλες φτωχες χωρες της ηπειρου. Απο τις 14 Μαρτιου 1965 οποτε και επιστρεφει στην Κουβα ο Γκεβαρα δεν κανει αλλες δημοσιες εμφανισεις. Στα μεσα της ιδιας χρονιας ηγειται μια διεθνους αποστολης στο Κονγκο για την υποστηριξη του απελευθερωτικου κινηματος που ειχε ιδρυσει ο Πατρις Λουμουμπα. Στις 3 Οκτωβρη, στα πλαισια συγκεντρωσης της Κεντρικης Επιτροπης του Κομμουνιστικου Κομματος, ο Φιντελ διαβαζει το αποχαιρετιστηριο γραμμα του Τσε. Τον Δεκεμβρη ο Τσε επιστρεφει μεσα σε απολυτη μυστικοτητα στην Κουβα και προετοιμαζει μια νεα αποστολη στη Βολιβια. Για τις αναγκες αυτου του ανταρτικου ο Τσε “μεταμορφωνεται” στον καραφλο ουρουγουανο εμπορο Ραμον Μπενιτες σε τετοιο βαθμο μαλιστα που ουτε η κορη του δεν τον αναγνωριζει την στιγμη της τελευταιας τους συναντησης.

Στις 4 Νοεμβρη ο Τσε φτανει στην βολιβια με ψευτικο ονομα και μερικες μερες αργοτερα βρισκεται στον τοπο οπου θα εγκατασταθουν οι ανταρτες, στο Νιανκαουασου. Το ανταρτικο βρισκεται απομονωμενο απο βοηθεια καθως ο γενικος γραμματεας του Κομμουνιστικου Κομματος Βολιβιας, Μαριο Μονχε αρνειται να συμμετασχει στον απελευθερωτικο αγωνα φοβουμενος οτι ο Τσε με ολη την επαναστατικη αυρα που εκπεμπει θα απειλουσε την ηγεσια του και την ενοτητα του κομματος του. Ο Τσε νιωθει ακομα πιο απομονωμενος οταν τον Φλεβαρη του 1967 χαλαει η ραδιοφωνικη συσκευη και η Αβανα ενω γνωριζει το γεγονος δεν θα στειλει ποτε αλλη. Η επανασταση δεν ξεκιναει με καλες προοπτικες και τα πραγματα δυσκολευουν ακομα περισσοτερο οταν τον Μαρτη τρεις βολιβιανοι μαχητες το σκανε και αποκαλυπτουν σημαντικες πληροφοριες για τον Τσε και το ανταρτικο στην κυβερνηση. Η κυβερνηση δεν αποκαλυπτει την αναμειξη του Τσε στον Τυπο για να μην ξεσηκωθει ενδεχομενη υποστηριξη. Οι ανταρτες καταφερνουν ενα πληγμα στον κυβερνητικο στρατο στις 23 Μαρτη οταν και στηνουν ενεδρα σε μια φαλαγγα απο την οποια και αποσπουν σημαντικο αριθμο οπλων. Περιπου την ιδια περιοδο δημοσιευεται το μηνυμα του Τσε Γκεβαρα στην Τριηπειρωτικη, οπου καλει τους λαους στη δημιουργια “δυο, τριων, πολλων Βιετναμ”. Οι ανταρτες σε αντιθεση με αυτους στην Κουβα δεν εχουν την αναγκαια στηριξη απο τους χωρικους, οι οποιοι εκφοβιζονται απο τους rangers του βολιβιανου στρατου και προδιδουν συστηματικα τις ομαδες των μαχητων. Ενας βολιβιανος στρατος ο οποιος δεν εχει καμια σχεση με αυτο που αντιμετωπισε ο Τσε στην Κουβα. Εδω προκειται για εναν λοχο απο εξακοσιους rangers εκπαιδευμενους απο την βορειαμερικανιη μυστικη αντεπαναστατικη υπηρεσια με υψηλο εθνικιστικο φρονημα και την πεποιθηση οτι πολεμανε εναν ξενο εχθρο.

Μερικες μερες αργοτερα 2 μελη του ανταρτικου υπευθυνα για την επικοινωνια των επαναστατων με την Κουβα και την Αργεντινη συλλαμβανονται. Ο Τσε σημειωνει στο ημερολογιο του την καταστροφικη αυτη συγκυρια που σηματοδοτει την διακοπη των επαφων των ανταρτων με τον εξω κοσμο.Ο ενας απο τους δυο συλληφθεντες μαλιστα, με τις πρωτες απειλες θα γινει καταδοτης των μαχητων ζωγραφιζοντας ενα-ενα τα πορτρετα τους και οδηγωντας τον στρατο μεχρι τις κοντινες στους ανταρτες σπηλιες.

Ο Τσε στο ημερολογιο του περιγραφει την τραγικη κατασταση των συντροφων του, την ελλειψη τροφης, το πεσμενο ηθικο τους και την κακη φυσικη κατασταση των ανθρωπων που τον περιβαλλουν. Ο ιδιος δειχνει απογοητευμενος απο αυτες τις αδυναμιες τους και η διαδοχη των εβδομαδων φαινεται να κυριαρχειται περισσοτερο απο ενα αισθημα απλης επιβιωσης παρα μαχης για την απελευθερωση ενος λαου. Ο ιδιος ο Γκεβαρα δεν το βαζει κατω και γραφει καπου στο ημερολογιο του : “Αυτο το ειδος του αγωνα μας δινει την ευκαιρια να μεταμορφωθουμε σε επαναστατες, το υψηλοτερο σκαλοπατι για το ανθρωπινο ειδος, αλλα μας επιτρεπει επισης να ολοκληρωθουμε σαν αντρες”.

Το ημερολογιο γραφει 8 Αυγουστου 1967...

“...Βρισκομαστε σε μια στιγμη καμψης του ηθικου μας και του επαναστατικου μας μυθου” γραφει μερικες μερες αργοτερα. Ενας μυθος που μονο ως τετοιος δεν φανταζει πλεον, τωρα που οι φιλοδοξοι επαναστατες αναγκαζονται να πινουν τα ουρα τους λογω ελλειψης νερου. Η κατασταση του ιδιου του Τσε εχει γινει πλεον ανυποφορη. Τρομακτικες κρισεις ασθματος τον ταλαιπωρουν σε ολη την διαρκεια του ανταρτικου. Οι συντροφοι του τον ειχαν δει να κρεμεται απο την ουρα της φοραδας του οταν δεν μπορουσε να περπατησει, τον ειχαν υπακουσει ριχνοντας του κοντακιες με το οπλο στο στηθος για να τον βοηθησουν να ξεπερασει τις κρισεις του, και εβλεπαν σε αυτον, τον απολυτο ανταρτη που απαρνηθηκε καθε εξουσια στην Κουβα για να πολεμησει σε αυτην την τραγικη κατασταση για την απελευθερωση ενος καταπιεσμενου λαου. Οσοι επεζησαν τον ακολουθουν μεχρι το τελος....το οποιο δεν ειναι πια μακρια....

Στις 8 Οκτωβρη, οι ανταρτες πεφτουν σε ενεδρα του βολιβιανου στρατου μετα απο αναφορα ενος χωρικου που τους ειχε δει. Ο Τσε τραυματιζεται στην δεξια κνημη και αιμορραγει ενω τον “συντροφευει” και μια τρομερη κριση ασθματος. Ο συντροφος του Σιμενον Κουμπα θα τον κουβαλησει στους ωμους του και την στιγμη που τρεις Βολιβιανοι στρατιωτες τους συμαδευουν θα τους φωναξει “Να παρει ο διαολος! Αυτος ειναι ο κομαντατε Γκεβαρα και θα τον σεβαστειτε!”.

Μερικα λεπτα αργοτερα συλλαμβανονται και οδηγουνται σε ενα παλιο σχολειο στην περιοχη Λα Ιγερα. Τα μεσανυχτα της ιδιας μερας ο προεδρος Μπαριεντος διατασσει να εκτελεστουν οι συλληφθεντες. Μια δασκαλα που του προσφερει σουπα και ενας παπας που ερχεται για να του παρει μια εξομολογηση που εκεινος ποτε δεν θα δεχοταν, ειναι απο τα λιγα ατομα που βλεπουν τον μυθικο επαναστατη τις τελευταιες αυτες ωρες.

Μεσημερι στην Λα Ιγερα και ο ηλιος λουζει το σχολειο στο οποιο κρατουνται οι ανταρτες.

Στο διπλανο δωματιο δυο πυροβολισμοι βαζουν τελος στην επαναστατικη δραση δυο φιλοδοξων μαχητων.

Ο υπαξιωματικος Μαριο Τεραν προσφερεται να γινει ο εκτελεστης του κομανταντε.

Μπαινει στο δωματιο οπου κρατειται και τον βλεπει καθισμενο στο πατωμα με την πλατη στον τοιχο.

Ο Γκεβαρα διακρινει τον φοβο του νεαρου τον οποιο εχει καταβαλει ενα τρεμουλο και τον ενθαρρυνει, “Ριξε δειλε, θα σκοτωσεις απλα εναν ανθρωπο”...

Ενας πυροβολισμος “σπαει” την νεκρικη σιωπη της στιγμης....ακολουθουν αλλοι δυο...

Ο ανθρωπος Ερνεστο Τσε Γκεβαρα Δε λα Σερνα ειναι νεκρος...Ο μυθος του μολις γεννιεται...

...Το ημερολογιο του θα εγραφε “9 Οκτωβριου 1967”...

πηγες:

Ερνεστο Τσε Γκεβαρα-Κειμενα (εκδοσεις Συγχρονη Εποχη)
Ημερολογια Μοτοσικλετας (εκδοσεις Λιβανη)
Che Εικονες μιας ζωης (εκδοσεις Μεταιχμιο)
Che Guevara.A revolutionary life (John Lee Anderson,Grove Press NY)
Ερνεστο Γκεβαρα-Ανταρτοπολεμος (εκδοσεις Αποψη)