Μετακομίζω!

Ανοίξαμε και σας περιμενουμε.... http://par1saktos.wordpress.com/

Ανασκοπηση τριμηνου

Αντε καιρος να ποσταρουμε και παλι....το πρωτο τριμηνο περασε, οι εργασιες παραδοθηκαν στην ωρα τους, και τωρα μπορουμε να ηρεμησουμε για μερικες μερες...
Η αληθεια ειναι οτι το τελευταιο τριμηνο ηταν αρκετα ζορικο. Μου ειχαν πει οτι ειναι απαιτητικα τα πραγματα στο μαστερ και ηρθα προετοιμαζμενος ψυχολογικα, αλλα οταν πλακωνουν οι εργασιες και ανακαλυπτεις απο πρωτο χερι τι θα πει "απαιτητικα" τοτε ειναι λιγο διαφορετικα τα πραγματα. Μεσα σε αυτο το διαστημα ξεχωριζω δυο χαρακτηριστικα ως τα ποιο σηματνικα για να ανταπεξελθει κανεις στους τρελους ρυθμους του μεταπτυχιακου.
Το πρωτο ειναι να μπορεις να οργανωσεις τον χρονο σου σωστα. Ειναι τοσα πολλα τα πραγματα που εχεις να κανεις ταυτοχρονα, που αν δεν μπορεσεις να οργανωθεις την πατησες! Ειναι πολυ σημαντικο να μπορεις να ξεχωρισεις τον χρονο σου και τις προτεραιοτητες σου. Οι προτεραιοτητες ειδικα ειναι πολυ αντικρουομενες γιατι ολες οι εργασιες ειναι σημαντικες για να περασεις καθε μαθημα. Οποτε ειναι πολυ λεπτο το θεμα των προτεραιοτητων. Ασε που εδω μπαινουν μεσα και θεματα δυσκολιας της καθε εργασιας και των απαιτησεων του καθε μαθηματος. Αρα ολα ειναι -κυριολεκτικα- σχετικα!
Το δευτερο σημαντικοτερο χαρακτηριστικο ειναι η ψυχραιμια! Ισως να επρεπε να την βαλω και πρωτη, γιατι χωρις ψυχραιμια ουτε να οργανωθεις μπορεις σωστα, ουτε να αντιληφθεις τις προτεραιοτητες σου, και ουτε να κατσεις να δουλεψεις παραγωγικα στις εργασιες σου. Με τοσα πραγματα να "τρεχουν" γυρω σου και να ζητανε την προσοχη σου, ειναι πολυ ευκολο να αγχωθεις και να πανικοβληθεις. Το αγχος δεν το γλιτωνεις ετσι κι αλλιως, οποτε το θεμα ειναι να κρατηθει σε επιπεδα που ειναι παραγωγικο αγχος κι οχι παραλυτικο. Απο εκει και περα, η ψυχραιμια ειναι η καλυτερη λυση. Ολα θελουν καθαρο μυαλο και ψυχρη λογικη. Οταν πρεπει να δουλεψεις τοσες πολλες ωρες σε τοσο σημαντικα θεματα, ειναι απαραιτητο να εισαι ψυχραιμος και συγκεντρωμενος.

Ηταν ενα πολυ ενδιαφερον τριμηνο για μενα. Ζορικο, με πολλα ξενυχτια, αρκετο αγχος, πολλες συζητησεις με συμφοιτητες για την καθε λεπτομερεια της καθε εργασιας, ανταλλαγη αποψεων, αλληλο-κριτικη εργασιων κτλ κτλ... Ηταν ενα τρελο σερι απαιτησεων που επρεπε να ικανοποιησω. Πιστευω και ελπιζω οτι τα πηγα καλα μεχρι τωρα. Σε λιγο ερχεται το επομενο τριμηνο το οποιο προβλεπεται πιο δυσκολο, πιο απαιτητικο και πιο κουραστικο απο το προηγουμενο. Ερχεται και η ρημαδα η πτυχιακη. Ολα θα γινουν ομως. Ψυχραιμια θελει !

Καλα χριστουγεννα σε ολους, και μακαρι ο νεος χρονος να φερει περισσοτερη αλληλεγγυη μεταξυ των ανθρωπων.

Αντερλεχτ - ΑΕΚ 2-2

απλα....συγκλονιστικοι...

Σας ευχαριστουμε....

ΑΕΚ - ΜΙΛΑΝ 1-0. (21 - 11 - 2006)

Γιατι οι μεγαλες ομαδες, ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ! Δεν φυτρωνουν!

Ο φασισμος του ελληνικου Ιντερνετ...

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=591327

καλο ταξιδι κουκλα μου...

Ο μονος ηρωας τον παιδικων μου χρονων που δεν απομυθοποιηθηκε οσα χρονια και να περασαν, οσο και να μεγαλωσα, οσο και να ωριμασα, εφυγε για το τελευταιο μακρινο ταξιδι στις 18 Οκτωβριου 2006. Ο μονος ανθρωπος που στο μυαλο και στην καρδια μου ειχε το πραγματικο αλαθητο, ο μονος ανθρωπος που χαμογελουσε παντα και παντα ειλικρινα, ο μονος ανθρωπος που αγαπιοταν απο ολους οσους ηταν γυρω του, ο μονος ανθρωπος που καποτε πιστευα οτι δεν θα πεθανει ποτε, τελικα δεν ηταν αθανατος...
Κι ομως αγαπημενη μου κουκλιτσα, ουτε τωρα δεν απομυθοποιηθηκες για μενα. Ακομα κι αν πιστευα οτι εισαι αθανατη κι οτι ο χρονος εσενα δεν σε αγγιζε...Σε αγγιξε τελικα, αλλα ακομα κι αυτο το αγγιγμα το εκανες να φαινεται σαν νανουριζμα, σαν μια ακομα βολτα, μια εκδρομη που εσυ επελεξες να πας...
Ακομα θυμαμαι τις ιστοριες που μας ελεγες οταν επιστρεφαμε απο το σχολειο με τον αδερφο μου. Ποτε δεν τις χορταινα και παντα ηθελα να τις ξαναλες και να τις ξαναλες. Θυμαμαι την αγαπη σου να περιλουζει το σπιτι μας, το χαμογελο σου να φωτιζει τις παιδικες μας ψυχουλες, θυμαμαι ακομα και το βαρυ σου το χερι που γευτηκα καποτε και καταλαβα οτι εσυ δεν εισαι για να σε τσαντιζω :-) Παντα γελαγαμε με αυτο θυμασαι; Θυμαμαι τα ωραια σου φαγητα, την μητρικη φροντιδα σου, το ζεστο σου σπιτι, τα βρεγμενα σου χειλη και την ζεστη και δυνατη σου αγκαλια...αχ αυτη η αγκαλια...ποσο θα μου λειψει....
Θυμαμαι τα αστεια σου, το χιουμορ σου και το κοφτερο σου μυαλο που παντα μου εκανε εντυπωση. Ησουν ο μονος ανθρωπος που ηξερα που ειχε τοσο πηγαιο και αυθορμητο χιουμορ, ακομπλεξαριστο και κοφτερο...
Παντα ενιωθα οτι εισαι το τελειοτερο ον στον κοσμο. Ησουν τα παντα για εμενα...Η γιαγια μου, η μαμα μου, η αδερφη μου, η φιλη μου... Ησουν τα παντα ρε γαμωτο... Και για εμενα και για τους αλλους...Ολα σου τα εγγονια σε λατρεψαμε σαν θεα...το ξερεις αυτο ετσι δεν ειναι; Σημερα νιωθω οτι τιποτα δεν ηταν αρκετο τελικα...ηθελα να σου δειξω κι αλλα ρε γιαγιακα...να σου πω αλλη μια φορα ποσο σε αγαπω, να σε φιλησω αλλη μια φορα, να σε αγκαλιασω αλλη μια φορα δυνατα, να κανουμε αλλο ενα τσιγαρο μαζι, να δουμε αλλη μια φορα τις ειδησεις τρωγωντας διπλα διπλα, να σε αγκαλιασω αλλη μια φορα ρε γαμωτο...αλλη μια φορα....Δεν προλαβα τελικα... Θα μου λειψεις πολυ κουκλιτσα μου...θα μου λειψεις...τιποτα δεν θα ειναι το ιδιο χωρις εσενα...Ησουν το σημειο αναφορας για ολα οσα συνεβαιναν στην ζωη μας...Θα σε αγαπαω για παντα...Θα σε θυμαμαι για παντα...Θα μου λειπεις για παντα... Ο πονος ειναι δυσβασταχτος...

καλο ταξιδι κουκλιτσα μου...

Ειμαι εδω!

Τελικα με πηρε παραπανω καιρο απ'οσο φανταζομουν για να ξαναγραψω! Πραγματικα τις τελευταιες εβδομαδες ειμαι σε ενα συνεχες τρεξιμο και δεν ειχα τον χρονο και την διαθεση να γραψω κατι. Αυτη τη στιγμη γραφω απο το μακρινο Λανκαστερ στο οποιο κατευθασα τελικα για το πολυποθητον μεταπτυχιακον. Ολα ωραια και καλα εδω, εγκατασταθηκα, εκανα και τα ψωνια μου, αρχισαν και τα μαθηματα και κατ 'επεκταση και τα τρεξιματα. Το πολυποθητον πτυχιον ειναι ακρως απαιτητικων και αν δεν στρωσω τον κωλο μου κατω να διαβασω δεν προκειται να το τσεπωσω! Η πολη ειναι πολυ ομορφη και γραφικη, το πρασινο ειναι πραγματικα παντου (σε βαθμο κουραστικο για τα ελληνικα μου ματια,χεχε) και πραγματικα δεν θελω με τιποτα να επιστρεψω στην τσιμεντουπολη που ακουει στο εξωτικο ονομα "Αθηνα". Ειμαι μια χαρα εδω, δεν μου λειπει τιποτα, η πολη εχει την ησυχια ενος χωριου και την πληροτητα μιας μεγαλουπολης, αρα δεν βλεπω τον λογο να επιστρεφω και να καταριεμαι την ωρα και την στιμγη που το εκανα. Δεν θα μπω σε λεπτομερειες για τους ανθρωπους κτλ, γιατι θα εκανα γενικευσεις που κατα βαση αποφευγω. Οπως παντου υπαρχουν οι ευγενικοι και οι αγενεις, οι φιλικοι και οι εχθρικοι, οι καλοι και οι κακοι. Παντως οι περισσοτεροι ειναι αρκετα χαμογελαστοι και πολυ διατεθειμενοι να εξυπηρετησουν. Τελος παντων, ας μην πολυλογω, ευχομαι να ειστε ολοι καλα και θα προσπαθησω να ξαναγραψω πιο συντομα την επομενη φορα!

Α! Ξεχασα! Κι ενα συνθημα που ολους μας ενωνει.....σημερα.

"Αν οι εκλογες αλλαζαν κατι, θα ηταν παρανομες"